علی دهقانی یک لحظه بعد از تو

درست یک لحظه بعد از تو
مسیر راهو گم کردم
نه جای موندن من بود
نه میشد راهو برگردم

من از دلواپسی سرشار
من از دلتنگیا لبریز
بهارم رفته و حالا
تنم پوسیده از پاییز

بیا کابوسمو بشکن
منو بیدار کن از خواب
داره دنیامو میبلعه
دهان باز این مرداب

کسی نیست پر کنه عمق
مهیب جای خالیتو
بگو کی زنده میمونه ؟
تو بی من یا من بی تو

قفس با بودنت دنیاست
که با تو بال و پر دارم
تو جونم هستی از جونم
چجوری دست بردارم

به امید همون روزی
که نورت باز برگرده
هنوز این پنجره با عشق
بهت آغوش وا کرده