آرش رضوی مردان بی ادعا

فراموش مى کنى ثانیه ها رو
چه بى تابى واسه رفتن توو آتیش
تو ابراهیم میشى، غرق عشقى
آره با تو گلستوون میشه آتیش
زلالى، آب میشى مثل مرحم
نمى ذارى دلى غمگین بمونه
نمى ترسى و میرى تا که عالم
توو آسایش دلش آروم بمونه
فداکارى، شهامت، مرد بودن
گذشتى از همه، هر چى که دارى
براى تو شهادت آرمانه
چه مردونه به خاکت عشق دارى
اگه تصویرى از حق رو زمین هست
اون و باید تو چشماى شما دید
شما حتما جمالى از خدایید
شما مردان حق و مصطفى اید