احمد آقایی حریم امن

آه تو نبودی
آهٍ غبتَ عنّا
وای از شبهایی که رسید
ویلاهُ من لیالٍ أُعتِمَت
آه تو نبودی که ببینی شب ما را
آهٍ لیتک کنتَ معنا لترى ظلمهَ لیلنا
آه تو نبودی
آهٍ غبتَ عنّا
وای از دنیایی که ندید
ویلاهُ من عالمٍ لیس یرى
آه شب آتش شب وحشت تو نبودی
آهٍ لیلهَ نارٍ لیلهَ وحشهٍ دونک
«وای شب غربت
ویلاه من لیل الغربه
تو نبودی و عشق تو بود
ما کنت انت ولکن حبُّکَ کان
وای که چه دیدم
ما أعظم ما رأیتَ
ز شراره آتش و دود
من سعیر النار و من الدخان
آه تو نبودی و یاد تو بود
ما کنت انت ولکن ذکرُکَ کان
غابَ ضیاکا
آنگاه نور تو
فی أفق غطّتهُ رِماح
در افقی از نیزه نهان شد
و اغتَسَلَ الماءُ حزیناً بدِماکا
و رود اندوهگین با خون تو تن شست
لیتُکَ جنبی
کاش کنارم بودی
مذ صارَ القلبُ جِراح
آنگاه که قلبم سراپا زخم بود
لیلهَ دمع و وداع بقفاکا
شبی که با اشک تو را وداع می گفتم
لیلهَ صبرٍ
آن شب شکیبی
لکَ عمریَ فاضَ حنین
که گوئی عمرم را دلتنگی ات فرا گرفته بود
زینبُ کیفَ
آخر زینب
ستُسبى دونَ حسین
چگونه دور از حسین به اسارت برود
صاح وجودی و نادى (حسین)
بنگر که همه ی وجودم بانگ می زند :حسین