متن ترانه استیون و علی آرا به نام مال خودت باش

بهترین رفیق شبات کیه
دوات چیه
وقتی درد داری
کی پیگیر غمات میشه
وقتی حرف داری کی؟

مطمئنم باید خودتو بگی
پس همه علف هرزه های دورتو بچین
شرط میبندم اندفه کنه توبه این
پسر احمقه از دست خود عقده ایش

که دیگه دست نده از جو
ابله نشه با یکم ماچ و به به
از ته کجه همه مدل چاهو کنن
پس محکمه پسنده چاک خندت
چاکرم مرد باشه حتما
فیک مهر میسازه واست با خاک لندن
تعارف باشه واسه بعدا
منم عمدا زدم به خاکی و
قندم نمیخورم اصلا با چایی چون
ست کردم تلخیشو سیاهیمو

نیازی ام ندارم که دکون وا کنم

وقتی که چشام از بچگی تو گور وا شدن

بیست و اندی ساله یدک دارم غرور با خودم

دور شدم از طلوع و معشوقه غروبا شدم

منم درگیر دروغای سر شبی ام

ته شب مهمون اشکام و غمه بقیه ش

توی فاز گندگی نیستمو کجه سلیقم

روی ابروهامم همیشه یه خم عمیق هست

ینی میاد بارون امشبم ینی هوا ابری میشه

چند وقتی میشه که نرفتی پیشش؟

خودتو میگم همون خود همیشه

که کردی به شیشه خونشو چن سالیه

دوست و رفیق غم ها کیه

اخه هر چی ام بگم واسه تو حرف بافیه

نبینی خودتو الافیه

گیرم اشکاتم جمع کردم ترکای چشات با چی بند بخوره

گیرم قنداتم حل کردم ته نشین دلت باچی هم بخوره

گیرم دوتا بال بهت دادم چطور میخوای بپری وقتی دل نداری
چطور میخوای آروم باشی وقتی باید خودتو آب و گل دراری



سربسته بگم نمیدونم خوب کدومه

ولی خوبه حالم پاچه بالا تو رودخونه

سیگارم اهلشم اگه باشه خوب توتونش

یه فنجون کورتادو با آتیش کور سو تومِه

سر بسته بگم نمیدونم کجایی الان

اما خب خدایی شده بودی خدایی برام

ولی تلخی تنهایی خوشگل تره

بین بی حرمت زاده های تخم بی مرام

لجم گرفته از خودم ازین شهر لجن گرفته

تو بگو تشم بهشته

ولی کمر به عشقه ،خودم

فاز رقص و لبم فاز غزل گرفته

انگار دنیا آروم روحمو تو بغل گرفته

منم چشمم به چشمش

پره از نفرته چشمام و حال دلم چه زشته

میخوام تو بغلم خفش کنم

این دفه محکوم این شهر برنده بشه

این دفه نوبت منه

صحبت صحبت همه

بدهیام به این دنیای انه

واسم جدایی کمه

میخوام بکنم یجوری که جای پارگیش دیگه دوخته نشه

میخوام بپرم از جایی که تن خستم اندفه کوفته نشه

از من لای این شهر تو مه
فریاد آخرین حرف بمونه

از من لای این شهر تو مه
فریاد آخرین حرف بمونه