رامین بهارستانی بی سرپناه

چرا باور نمیکردی
من که عاشق تو بودم
من که از خودم گذشتم
نگو لایقت نبودم
نمبینه دیگه چشات
دارم از یاد میرم انگار
توی این زمون نامرد
تو نفهمیدی که تنهام
دارم از دست میرم آسون
به چشات نگیره بارون
توی این جاده غریبم
دارم میرم آروم آروم
روی سنگ قبر من کاش
مینوشتن بی گناهه
اون که شد عاشق چشمات
زیر خاک بی سرپناهه
زود رفتی زیر مشتی خاک
ای تن پوسیده ی من
چشماتو باز کن و ببین
فک کردی که تمومه درد
اون هنوز خیانتاش
گور تو رو میلرزونه
عکس بعد مرگ من
چشم تو رو میسوزونه