رضا رامیار تا خود صبح

نیستی ببین میکنن خاطراتت هی منو دُورم
تو که میزونی دادی وسط تنهاییا سُرم
کاش بودی حتی اگه میشد صدامون واسه هم بلند
هرچی گِله داری ازم هرچی غُرِ بزن توو بغل خودم

بیا جای آهنگ بذارم تا خود صبح صداتو روو تکرار
برقصم بچشم نفساتو دیگه انگاری نه انگار


نجاتم بده از خودم
ببین پخش و پلا وِلو گُمم
چقد خوردم غم تو من
تهش دیدیم معرفت تورَم
بپرس از گُلای گوشه اتاقت
برق نگاهمو بیاره یادت
کی این شکلی میخوادت
با ذوق نگاهت
میکنه وقتی که بُرده خوابت

بیا جای آهنگ بذارم تا خود صبح صداتو روو تکرار
برقصم بچشم نفساتو دیگه انگاری نه انگار