سعید ترافیک ماه

از اونام که تنها میخندن //
تنهایی رفتن تنهایی برگشت //
تنهایی تیپ زد //
می‌چسبه بهش تنهایی بیشتر //
داشت میزد تنهایی قدم //
ولی دید هیچ نقطه اشتراکی نیست//
بینه خودش با آدما اصلا //
دید ته قلبش وجدان داره میده جون //
ولی اونو از هنجره میشه خوند //
یه پنجره بی نشون //
میده ماه و نشون //
باهاش میشه قلب نشوند //
رو پا براش لالایی خوندش //
میشه پشته ماه دید این دنیا چقد بی کرانه //
من تئاتر دردام دیدم اون پشتا حتی بی ترانه //
یادش بخیر این وجدان مرتب قلبمو می‌میشکوند//
که یادم بده این زندگی رو چطوری میشه روند //
بش حق میدم //
وقتی خیلی از قلبارو سر سخت دیدم //
بازم میگم به کفشم جیگر //
وقتی آسفالت فرشم شده //
بی اختیار دمه خونه خدا //
نمیدن دیگه دو پام جواب //
صدا اذان //
را میوفتن بعدشم //
سکوت حاکم اتاق الان //



بدجور گمم بم حق بده //
بدجور پرم نمیشه گفت به لقبم فیک //
نمیتونم ببینم میشه جلو چشام طرفم حیف //
گلم پرپر ببخش اگه تورم کندم از خاکه خدا //
شازده نبودم اما کمین کرده بود روباه تو راه //
خلبان سقوط بعدش سکوت نکردین ازم مارو جدا //
با این اوصاف میمونه یه راه //
برم دور شم //
برم نور شم //
برسم به ماه خدا //
ماه خدا //
ماه خدا //