شالیز کوه یخ

یه کوهِ یخم سرد و بی‌حوصله که دستِ تو می‌خواد خرابم کنه
من عادت ندارم به این حسِ خوب یه حسی که می‌تونه آبم کنه
تو حوا ترین دخترِ عالمی غرورم زیاده کَمم می‌کنی
یه دیوونه عاشق نمی‌شه ولی می‌دونم یه روز آدمم می‌کنی
یه کوهِ غرورُ کشیدی زمین یه کوهِ غرورم به بادم بده
من از زندگی با خودم خسته‌ام من عاشق نمی‌شم تو یادم بِده
تو یادم بده زندگی کردنُ کنار تو عاشق شدن سخت نیست
به جز تو که بی‌خوابِ آغوشتم خیالم کنار کسی تخت نیست
کسی روُ به روُته که تا پایِ جون به قول و قراراش عمل می‌کنه
یه دیوونه وقتی اراده کنه واست مرگ و حتی بغل می‌کنه
یه کوهم که می‌تونه از این به بعد پناهِ غم و زخم و دردِت بشه
یه آغوشِ گرمم واسه خنده‌هات چقدر خوبه گاهی تو سردت بشه