شروین مفرد عوضی

گلی که دادم بت نرسیدی بشو پژمرده شد
عوض کردی برخوردتو دلم پژمرده نه ولی افسرده شد عوضی مگه نمیدیدی سرت من همرو پس زدم
دلمو شکستی وایسادم دست زدم برات
هر روز یادمه چشات
تو که رفتی نموند کسی دور من
عصبیم دیگه نمیکشه حوصلم
یه شخصیت بی ثبات به اب میزنم بیگدار
انگیزه دیگه نمیبینی توی من
چرا نمیرسه زورم
به این تنهاییا ازت دورم
ببین چرا ته درست روحم
مجبورم الکی بگم خوبم.

چشات نمیرن از هوشم
حتی با اینکه رو این قرصا دائماً لشمو سرد و بیهوشم

اره بپرس بپرس ازم ازم بپرس تا بت بگم بی تو یه روانیه پر غمم که اینو مدام با نقاب خنده میپوشم

عوضى شدم عوض برات
خودم داشتم پاره میشدم واسم مهم بود بخندن لبات

ندیدیم اصلا راحت رفتی
پرم از خشم و دلتنگی



حالا از دم درد و حسرت پر شدن تو این جهان من
زخمتم زخم خوار بود گل بودی فقط تو خیال من


ولی قلبم فقط با تو میتپه فرق داری برام با همه
این لاشیا میان و میرن فقط دوریه فرشتمو یادمه
تو تنها ترجیهمی حتی به خودمم اگه ام نمیشه
گلم یادت نره گفتم مراقب خودت باش تا همیشه

چرا نمیرسه زورم
به این تنهاییا ازت دورم
ببین چرا ته درست روحم
مجبورم الکی بگم خوبم.