شهرام میرجلالی تنهایی

زندگی بعد از تو روی خوش نشانم داد؟ نه
اتفاقی در جهانم بعد تو افتاد؟ نه
هر کجا هستم تو را میبینم اما نیستی
ظاهرم آرام اما از درونم شاد نه
حرف ها دارم ولی من با غرورم راحتم
قرص ها را در گلویم ریختم فریاد نه
دکترم گفته فراموشی برایم بهتر است
فکر کردی که تو را هم میبرم از یاد؟ نه
تنهایی مرا آدم کرد ، تا هر جا که رفتی برگرد
اَبرم میل باران دارم ، شهری بی خیابان دارم
حرف دارم با تو امشب گوش کن چیزی نگو
آخرین شمعم مرا خاموش کن چیزی نگو
کوه بودم بعد تو از من فقط یک صخره ماند
این نهنگ خسته را عشق تو بر ساحل کشاند
تنهایی مرا آدم کرد ، تا هر جا که رفتی برگرد
اَبرم میل باران دارم ، شهری بی خیابان دارم