عرف، دنپوری و ساحل 13:29

توی شهر، میزنیم قدم با هم
تو آسمون پر ستاره تو شدی ماهم
رفتی روی ابرام، از دست من راحت
احساسمو سر قمار چشمات من باختم
توی شهر، میزنیم قدم با هم
تو آسمون پر ستاره تو شدی ماهم
رفتی روی ابرام، از دست من راحت
احساسمو سر قمار چشمات من باختم
کامله ماهم
خاطره هامونو نمیره یادم
آخه بن‌بست نبود ۱۶ اذر
میخوام دوباره باشی کنارم
با یه حرف قلبمو هزار تیکه کردی
تموم نشد این پازله آخر
بینمون فاصله س
بگو شبا زنگ
میزنی باز که نبره خوابم
حالا چیشد خودتو زدی به خواب
واسم حرف میارن غریبه ها
برداشتی خطمو کردی بلاک
که چی بشه این رفتارات جدیده ها
یادمه آخرین خدافظیمون
انگار همین دیروز بود
تو بغلم اشک می‌ریختی تش
فک میکردی دیر بود
دوتا سیکو وسط پاندمی
مثمون نیست تو حالا هر جا بری
میدونم هیچ چیز نیس داعمی
ولی هنوز زوده از هم جدابشیم
یادت دور انگشتمه
واسه تو غرورمو کشتمش
مث شاملو میبینمت تو اینه
ولی اینا توهمه چه فایده
توی شهر، میزنیم قدم با هم
تو آسمون پر ستاره تو شدی ماهم
رفتی روی ابرام، از دست من راحت
احساسمو سر قمار چشمات من باختم
توی شهر، میزنیم قدم با هم
تو آسمون پر ستاره تو شدی ماهم
رفتی روی ابرام، از دست من راحت
احساسمو سر قمار چشمات من باختم
باختم احساسمو سر قمار چشمات، هر جای شهرم که میرم یادمه خاطره هات
از تئاتر شهر تا بام سئول، رو ابرا بردش خوابمون، وقتی حواست نبود، من پر کشیدم از پلوت
سوخت اون کلبه وسط جنگل، که آرزو کردیم ساختم وسط قلبم
اشک محو لای بارون نم نم، خاطراتمون میشه بیت های وسط دفتر
می فهمیدم چکیده رو گونت اشکات،میرسوندم خودمو بت هر جوری هر جا
واسه یه ثانیه دیدنت کردم پرواز، زمستونا ها میکردم گرم بشه دستت
برق توی چشام بود همه لبخندات، نمی‌آورد واسه دیدنت قلبم تاب
نمیخوام که پیشم برگردی ، اما ماهم به آغوش خودت برگرد باز
توی شهر، میزنیم قدم با هم
تو آسمون پر ستاره تو شدی ماهم
رفتی روی ابرام، از دست من راحت
احساسمو سر قمار چشمات من باختم
توی شهر، میزنیم قدم با هم
تو آسمون پر ستاره تو شدی ماهم
رفتی روی ابرام، از دست من راحت
احساسمو سر قمار چشمات من باختم