علیرضا روزگار درسته پیرم

درسته پیرم اما حافظم
خوب سر جاشه
درست میبینمت حتی
اگه عینک نباشه
تموم جمله هاتو از همون وقت حفظ کردم
میگفتی بسه اه اصلا تو خوبی حله باشه
چقدر خوب موندی اما تو دلت آشوب داری
هنوزم واسه بعد از من یکی مطلوب داری
هنوز دست برنداشتی از کنایه بین حرفات
هنوزم مثل قبلت عادت سرکوب داری
این همه سال که نبودی من بودم
که باهات بودم که به پات موندم
بودم به یادت با اینکه تو نبودی
ولی من بودم که باهات بودم
این همه سال که نبودی من بودم
که باهات بودم که به پات موندم
بودم به یادت با اینکه تو نبودی
ولی من بودم که باهات بودم
زمونه آدمت کرده یا نه میبینم انگار
نشستی زل زدی یه گوشه از لحظه ی دیدار
چه اخلاقی ولی اینی که میبینم تو نیستی
غرورت کو چه راحت زدی تکیه به دیوار
دلم شور میزنه بد توی فکری کو زبونت
مگه چیزی شده پس کو تموم این و اونت
درسته سالها دورم ازت اما هنوزم
دوست دارم باهاتم پشتتم قسم به جونت
این همه سال که نبودی من بودم
که باهات بودم که به پات موندم
بودم به یادت با اینکه تو نبودی
ولی من بودم که باهات بودم
این همه سال که نبودی من بودم
که باهات بودم که به پات موندم
بودم به یادت با اینکه تو نبودی
ولی من بودم که باهات بودم