علیرضا روزگار قرنطینه

سر چی با من بحث میکنی
انقده بیهوده
من داغون زندگیم
همینجوریم نابوده
تو که میدونستی من همینم همین که میبینی
داری دنبال چی میگردی تو من فرسوده
دست از سرم بردار وقتی که اعصاب ندارم
وقتی که صبح تا شب تو خونه همش بیکارم
کارم شده هی چایی پشت چایی و فکرای بد
من لعنتی تو سرم میخوره هی بوق ممتد
موزیک میسازم از صبح تا شب ولی همش بیخودی
توی رفاقت میخورم ضربمو همش از خودی
دیوونه تر از من تویی که پام موندی بی هوا
هوای من خیلی کشندس طرف من نیا
هر صبح که از خواب پا میشیم خبرای بد و بد میشنویم
یه روز زلزلس یه روز سیله یا همو میکشیم
زندگیمون رو دور تکراره و پر از استرس
ای خدا ناجیتو که گفته بودی دیگه بفرست
بیماری اومده یه عده نشستن دارن جوک میسازن
یه عده لاشخور تو هر موقعیت از خودشون بت میسازن
یه عده با لبخند میگن مریض شدیم همدردیم باهاتون
بمیرم واستون سوء تغذیه دارین شبا نمیبره خوابتون
اما این وسط یه عده پرستار و دکترن که دارن جون میدن
بیست سال درس خوندن و زحمت خونواده رو نون میدن
بدبختیمون اینه که خیلی زود عادت میکنیم به همه چی
خیلی اعصابم خرابه دارم این حرفارو میگم به کی
سر چی با من بحث میکنی انقده بیهوده
من داغون زندگیم همینجوریم نابوده
تو که میدونستی من همینم همین که میبینی
داری دنبال کی میگردی تو من فرسوده
دست از سرم بردار وقتی که اعصاب ندارم
وقتی که صبح تا شب تو خونه همش بیکارم
کارم شده هی چایی پشت چایی و فکرای بد
من لعنتی تو سرم میخوره هی بوق ممتد