علی سالمی دلتنگی باران

‎پای دلتنگیِ باران و دلِ من بنشین
‎با من ای ماه، کنارِ شبِ روشن بنشین
‎بی تو از من بجز این سایه نمی ماند و بس
‎سایه ام را ببر و با من و بی من بنشین
‎تاوانِ این دلبستگی جان کندنم بود
‎دیدارِ تو رویای خوابِ روشنم بود
‎ای عشق، دلتنگم من از دستِ تو، آخر
‎سهمِ تو در این خانه تنها ماندنم بود
‎من به دیدارِ تو محتاجم و از روی تو دور
‎مثلِ دلواپسیِ سایه ی تاریکی و نور
‎به تماشای تو در خوابِ عمیقم هر شب
‎به امیدِ تو پر از شوق و به یادِ تو صبور