علی پارسا دلبر

چشات ساحله آرامشه
یه دریارو سمت خودش میکشه
چه برسه به منی که دلخوشه که قلبشو به تو داده
یه شهرو دنبال خودت میکشونی تو از حرص من با همه مهربونی
آخه من چجوری حسودیم نشه مگه طاقتم زیاده؟
دلبر دلبر
تو که دل میبری از آدمای این شهر
منو میندازی توو این جنگ نابرابر
حالا میبینی تهش چجوری بدستت میارم آخر

یه کاری کن که دلت بین منو همه فرق بذاره
منو از خودت نرون هی نگو برو که فایده نداره
یکی مثل من کمه هرچی بد کنی بیشتر عاشقت شه
یکی مث تو کمه واسه ی منی که زندگی نداره