متین و مبین میخندم

می خندم
ولی از غمای من کم نمیشه
می خندم
ولی حتی خنده مرهم نمیشه

می خندم
ولی توو دلم هنوزم آتیشه
می خندم
ولی هیچی مث سابق نمیشه

《برو به پام نسوز به فکر من نباش
رو زخم کهنه ی دلم نمک نپاش
دلی نمونده که بخوام بدم به تو
به فکر من نباش فقط بذار برو》

نساز با دل من که ویرونه میشه
من عاقل نمیشم تو دیوونه میشی

اگه بد شدم از بد روزگاره
برو که دل من هواتو نداره