محمد ظهرابی نیمه ی من نبودی

از اول قـصــــه تــــو دلــت با دیـــگــرون بــــود
سهم من از تو غم بود خوشیت با این و اون بود
آب از ســرم گذشـتـه از ایـن رابــطـه خـســتـم
پشـیـمـونـم از ایـنـکه یـروز دل بـه تـو بــسـتـم
گناه مـن چـی بـود که ایـنــجور مـنـو سـوزونـدی
دلـی کـه باخــتـم به پات عــمـری به گل نشـوندی
هــرچـی مـیون ما بـود از ایـن به بـعـد تـمــوم شـد
نـیــمه ی مـن نـبـودی عـمـــرم بـپـات حـــروم شـد
نـیـمـه ی مـن نـبـــودی حـــرفات همـش دروغ بود
پـشتـمـو خـالــی کــردی سـرت خـیـلی شـلـوغ بود
نـیـمـه ی من نـبــــودی حـــرفات همـش دروغ بود
پـشتـمـو خـالــی کــردی سـرت خـیـلی شـلـوغ بود
عـمـــری بـهــم میگـفــتـی که پای مـن مـیـمـونــی
ولــی ایـنــو نگـفــتــی هــمــش با ایــن و اونـــی
از روی سادگـیـم بــود کـــه دل بـــه تـو سـپـردم
نفــریـن به مـن که اینجور گــول نگاتــو خــوردم
گناه مـن چـی بـود که ایـنــجور مـنـو سـوزونـدی
دلـی کـه باخــتـم به پات عــمـری به گل نشـوندی
هــرچـی مـیون ما بـود از ایـن به بـعـد تـمــوم شـد
نـیــمه ی مـن نـبـودی عـمـــرم بـپـات حـــروم شـد
نـیـمـه ی مـن نـبــــودی حـرفـات همـش دروغ بود
پـشتـمـو خـالــی کــردی سـرت خـیـلی شـلـوغ بود
نـیـمـه ی من نـبــــودی حـرفات هــمـش دروغ بود
پـشتـمـو خـالــی کــردی سـرت خـیـلی شـلـوغ بود