مصطفی سنگ پور و سجاد پیرحیاتی شال

شال

ببین تنهاییامو سکوت تو صدامو
چشایی بعد رفتنت هنوزم خیسه

یه شال یادگاری ازت مونده تو خونه
ببین پر کرده جای خالیتو عطرت تو خونه

چشام خیره به ایستگاهی
که فرض دارم تو اونجایی
نمی‌دونم توهم دارمو شاید تو یه خوابی

قطار و سوت دلگیرش
پاییز و برگای خیسش
نمیتونم فراموش کنم این خاطره هاتو

اشکامو به روی عکست دیدم
با همون شال اشکت و پاکیدم
از همون پنجره ی بارون زده
تورو با همون غریبه دیدم

چشام خیره به ایستگاهی.