مهدیار مغرور

ی آدم بی روح ی قلب مشکی
که تو ساحل چشمات، اون غرق شد کشتیش
یه آدم ساکت اَ همچی غافل
فراموشت شدم ولی هنو عکست باهامه، ببین

با کارات پلای پشت سرمونم شکست
ولی قلب من باز پای قولش نشست
یه در وا بود تو دلم رو به همه
این دیونه درارو روی همه بست

ببین چقدر ازت دورم
منی که عاشقت بودم
با اینکه خیلی مغرورم
واست میدم همه جونم

بهم گفتی که دوسم نداری
خب این دفعه فرق داشت
من موندم پای درداش الان
تو تو دستته دستاش

هنوز نرفته یادم ،منو دادی به بادم
ضربت و زدی به این آدم
نفهمیدم دلمو به کی میدادم
خودم باعث شدم ، ازبس که من سادم


ببین چقدر ازت دورم
منی که عاشقت بودم
با اینکه خیلی مغرورم
واست میدم همه جونم