مهدی رجبی دلسوز من باش

به جز سقف شونت کجا سر بذارم
تو دلسوز من باش به جایی رسیدم که راهی ندارم تو دلسوز من باش چراغه کدوم شب تن سر پناهمه کدوم خونه ای تو عزیزه دلِ من هوادار بُغض کدوم شونه ای تو برم سمت کی جز تو که از بد عشق دلت پیش من نیست اُمیدم به غیر از تو که باشه کارم مداوا شدن نیست به این دلخوشم کُن که قلبت قراره به من رو بیاره کجا گریه هامو ببارم تو شهری که دریا نداره دلم مثلِ حالم پَریشونه امشب تو دلسوز من باش که از هر طرف غم فراوونه امشب تو دلسوز من باش رو سینت بذاری سر بی قرار و تو دلسوز من باش که طاقت ندارم بد روزگار و تو دلسوز من باش برم سمت کی جز تو که از بد عشق دلت پیش من نیست اُمیدم به غیر از تو که باشه کارم مداوا شدن نیست به این دلخوشم کُن که قلبت قراره به من رو بیاره کجا گریه هامو ببارم تو شهری که دریا نداره