مهیار آل تاریک

ورس1
با پای بی حس تو کوچه های باریک
انرژی منفی و شبهای یاغی
پره گرگ اینجا با ظاهر انسان
قلب جریده با افکار تاریک
باهام قدم بزن چند دقیقه
تو که چشم هات تاحالا غم ندیده
اون مردو ببین کنار جدول نشسته
چاقو بزن بهش زخمیش کن
چیه تعجب کردی فریاد نزد؟
لباسو بزن کنار تفتیش کن
مگه جایی مونده واسه زخم جدید
فشار زندگی با حجم شدید
اون کمرش شکست و آهش هواس
با چاقوی تو میخوای دادش دراد؟
نشونمون باشه سفره های خالی
یه پسر بچه با نمره های عالی
با مادرش میرفت بایه ماشین
راننده گفت شماپایه باشین
بچه غیرتی شد یهو ضعف کرد
مادرش جیب خالیو گوش زد کرد
چیه نفست گرفت؟تو بشین یه لحظه
برا زندگی کوچه ی دو متری بسته
هی نگو برا قبرمم کمه برا قبرمم کمه
ورس2
شده برا هدف سخت بجنگی؟
تو کوچه بن بست بعدمستی
بگی نمیشه خوشی تجسم بود
امید بزرگترین توهم بود
تو تیمت عشق و حال و پایه بود
یکی دستاشو کرده بود سایه بون
خب اره بود دنبال آب و نون
لب خندون وزندگی خاک وخون
سرو بالابگیر توشرمو تو چشماش
نظاره کن برق اشکو تو پلکاش
هر قدمم پره دست اندازه
انگار زندگی منو دست انداخته
مث گوشت گندیدس حرفام برات
میگی مثلت زیاده سربارنباش
امثالم پره توی پارکای شهر؟
نگران پینه ی دستام نباش
چاله های مسیر که پر نمیشه
این قصه زندگی غصه میده
میگن تلاش عامل پیشرفته
ولی اونیکه ولگرده پیش رفته
چون ثروت همیشه ارثی بوده
دنبالشم شهرت اسمی بوده
تو پشتکارت اینه نشستی
پشت میز وتوچرتتم خیری بوده