نوید نوروزی بمان در خیالم

گمان کرده بودم به دادم رسیدی
چو از جان گذشتن تو دامن کشیدی
تو بردی قرار از دل بیقرارم
من این گریه ها را به لطف تو د ارم
لبی تر نکردم ز نوش لبانت
زبانم خموش شد دلم نغمه خوانت
تو ویرانه کردی دل سرکشم را
تو از من گرفتی خیال خوشم را

آن دیوانگی کو ؟ در چشم مستت
آن دل که روزی دادم به دستت
ندیدی حال زارم تمنای وصالم
ندیدی اشک غم را بماندر خیالم

تو ویرانه کردی تو ویرانه کردی
مرا در هوایت تو آواره کردی