نیما ناشناس چی میشد

زندگی مجموعه ی از حسرتهاس
پایانی نیست برا خیلی درداش
شادی ها خیلی کم موندگار
غصه ها خیلی زود میشن اشکار
زندگی اغاز یه مسیر طولانی شایدم کوتاه
عمر قد نمیده ببینی اون اخراش
برا یبارم شده بگیریم فاز خوشبختی
کلمات ای کاش و ارزو بزاریم کنار
چی میشد ، پدر دست وبالش پر
خانواده میرفتن استقبال ش با شوق
چی میشد کارگر پرتلاش بی نیاز
سفره کارگر نمی شد یه تکه نون خشک
چی میشد دانش اموز مدرسه هم یه سطح
کسی پیدا نمی شد با لباس پینه دوز
چی میشد بلندی پل ها جای برا حرکات نمایشی
کسی از اون بالا نمی رفت استقبال مرگ
ادمای تنها جستجوی گمشده
پیدا میشد چشما می بستن بر بقیه
پولدارا فکر نکنن همچی پوله
چی میشد تنگ دستی نبودتو این دنیا
چی میشد مکانای ورزشی پر از خانوادهای مشتاق
به احترام هم زبون نمی چرخید بگه کلمات رکیک
چی میشد ما می شدیم ملت شاد دنیا
جهانیان لحظه شماری یبار بیان اینجا
چی میشد هنرمند با هنرش شناخته
با پولی نمی شد کسب کرد هیچ هنری
چی میشد هنرمند حمایت از سمت جامعه
بعد از هر پستی مواجه نشه با باران ناسزا
چی میشد ارزش انسانها بر حسب انسانیت محاسبه
دارای شخص نبود ملاک امتیاز
چی میشد سکها خط میزد نوعروس
برا زندگی مشترک عشق میشد ضمانت
چی میشد تقویم پارسی داشتیم روزای شادکامی
مجبور نباشیم انتظار برد فوتبالی
چی میشد برا حل مشکلات مبارزه رودرو
نتیجه دور زدنها شد بحرانای جدید
چی میشد ورزشکارای با غیرت بیشتر معرفی
نداشتیم هیچ مدال اور بساطی
چه سخت گذشتن این سالها
خوشحالی لحظه ی اونم توی خواب