هامون قارون رویای عاشقی

یادمه اول آشناییمون ‌
به دلم گفتم که ای دل نروی خار شوی ‌
بی کسو بی بال شوی ‌
پیشمان از عاقبت کار شوی ‌
یکباره به خود آمدمو ‌
دیدم که دل مست و خرابه تو شدش ‌
چشم بست بر همه چی محو جهان تو شدش ‌
عقل هی ام زد که دل تو چنینو چنان کردی چرا ‌
چنان دل بسته ام کردی که خود میرمو سایم نمی آید چرا ‌

شینیدم ز دل اهی بلند را ‌
که ای عاقل زبانت را نگه دار ‌
نمیبینی مگر یک جهان عشق و مستی ‌
صبوری کن کمی حرمت نگه دار ‌
کمی حرمت نگه دار
‌
از عشق ندیدم رویای زیبا تر ‌
از عقل نپرسیدم هرروز شدم فریبا تر ‌
دل خام توئه ‌
این قلب مال توئه ‌
انگارم رام توئه ‌
اره جونم ‌
اره جونم... ‌
‌
‌
کل دنیای من در چال گونت جا شده ‌
گر بخندی تو عزیز دنیای من زیبا شده
گر من به غم عشق تو نسپارم دل ‌
دل را چه کنم بهر چه میدارم دل ‌
دل را چه کنم بهر چه میدارم دل ‌
دل را چه کنم بهر چه میدارم دل ‌
چی شد در من نمیدونم ‌
فقط دیدم پریشونم ‌
تا رویامو بغل کردم ‌
انگار ماهمو عسل کردم ‌
انگار ماهمو عسل کردم ‌
چه رسوایی شدم از عشق آرام جونم ‌
چه بی پروا شدم هر جا میرم میگن که دیوونم ‌
تو هر بار که میبینم چقدر خاطر ه تو چشم سیاته ‌
منو میبره تو رویا این دل فرق نگاته ‌
این دل غرقه نگاته ‌
از عشق ندیدم رویای زیبا تر ‌
از عقل نپرسیدم هرروز شدم فریبا تر ‌
دل خام توئه ‌
این قلب مال توئه ‌
انگارم رام توئه ‌
اره جونم ‌
اره جونم