همایون شجریان شیرین سوزه

شیرینە سەوزە
دانەی هەناری
ای دختر شیرین سبزه رو
که همچون دانه‌ی انار شیرینی
کیژە جوانەکەی
نیو کوردەواری
ای بانوی سرزمین و دیار کردستان که سرشاری از زیبایی
پیم بلی له‌سه‌ر چی له من بیزاری
بگو چرا ازمن بیزاری
کیژه کورده‌که‌ی شیرینتر له مانگ
ای بانوی کرد زیباتر از ماه
په‌ری ناگا پیت به پرو و برژانگ
پری هم زیبایی مژه و ابروانت را ندارد
پڕچی ده‌ریژت به وینه‌ی رهش مار
سیاه زنجیر گیسوانت همانند مار سیاه
به سه‌ر ناو شانتا هاتونته خوار
بر شانه هایت ریخته اند
شیرینە سەوزە دانەی هەناری
ای دختر شیرین سبزه رو که همچون دانه‌ی انار شیرینی
کیژە جوانەکەی نیو کوردەواری
ای بانوی سرزمین و دیار کردستان که سرشاری از زیبایی
پیم بلی له‌سه‌ر چی له من بیزاری
بگو چرا ازمن بیزاری
چه‌ند شاران گه‌ڕام چه‌ند خاکه‌ساری
به چندین شهر و دیار رفتم
بووم به شوانه‌که‌ی حه‌ق نادیاری
همانند چوپانی رنج بر باد و ناشناس
به بونه‌ی تووه له‌م شاره ویلم
به خاطر توست سرگشته و آواره ی این شهر و دیارم
که‌ی دلم دیلی تو به جی بیڵم
مگر دلم می‌گذارد تو را تنها گذارم
شیرینە سەوزە دانەی هەناری
ای دختر شیرین سبزه رو که همچون دانه‌ی انار شیرینی
کیژە جوانەکەی نیو کوردەواری
ای بانوی سرزمین و دیار کردستان که سرشاری از زیبایی
پیم بلی له‌سه‌ر چی له من بیزاری
بگو چرا ازمن بیزاری