پویا صمدی من دیوانه

کاری ندارم با جهان،
با این غروب ناگهان
کاری ندارم با زمین
کاری ندارم با زمان...
زل می زنم بر گوشه ای
ارام می گیرم بغل
زانوی خود را، زیرِ لب
می خوانمت در هر غزل...
دیوانه می خواهی مرا
دیوانه تر از من کنی
تن را به اتش می زنی،
دیوانه را بدتر کنی...
من مردِ رویای تورا،
امشب به اتش می کشم
من بوده ام یا نه...!
من این من را به اتش می کشم...
می سوزم و خاکسترم،
می ریزد از سیگار تو
پک می زنی گاهی مرا
خوش بودم از دیدار تو...(می سوزم از دیدار تو، /میریزم از دیدار تو)...