پیوند حس پنهون

از هر چه غیر تو خلاصم کرد
دنیای آغوشت به آسونی
من بی تو می میرم ، ته قلبم
جامونده بود این حس پنهونی
گفتم به دنیای تو برگردم
بی فکر فردا، هر چه بادا با د
آغوش تو آرامش من شد
از مرگ تدریجی نجاتم داد
با این که. آرومم کنار تو
با این که بی اندازه خونسردم
اقرار کردم تو تموم عمر
با خاطراتت زندگی کردم
اقرار کردم که دوست دارم
حرفی که بی رحمانه زجرم داد
از بس که پنهون کرد این حسُ
فکر رسیدن از سرم افتاد
تنهاییامُ پیشت آوردم
تا از غرورم دست بردارم
من تو سکوت تو که سنگین بود
اقرار کردم، ؛که دوست دارم