آرش شعبانی پشت تحریم

پشت یک پنجره در گوشه ی تنهای جهان
یه نفر هست پر درد پر زخمای نهان
جونیش تموم شده تو وعدهای اینو اون
پشت تحریم بلند دروغُ ترسُ خفه خون

منتظرمونده شاید یه روزی فردا برسه
همون فردا که میگن این همه صف تموم میشه
پای موندن نداره امید رفتن نداره
خسته از چپ از راست خسته از حرف دروغ

اونا که زیر گلوله از جونُ دنیا گذشتن
کاشکی بودن میدیدن چی به روز ما آوردن
دست آشنای وحشی میشکنه چراغ خونه
غریبه راهش درازه واسه دزدی از تو خونه


خدا داریم تموم میشیم
دریای خوشبختی ما
واسه احتکار آب
خشکیده فانوس نمیخواد

آرزوها نمیمیرن آرزوها تموم میشن
وقتی امید آدما درگیر آب نون میشن