آرمن غرور

شنیدم حالت ناخوشه توی جمع
فقط ظاهرا به خودت میرسی
مگه مشکلت بودن من نبود
چرا بی منم گنگ و دلواپسی

تظاهر نکن زندگیت روبراست
من آمار دلتنگیات دستمه
دو چشمات هنوزم قشنگن ولی
توی عمق چشمات یه دنیا غمه

چرا وقتی از دور منو میبینی
یه برقی تو چشمای تو میشینه
تو که گفتی حسی نداری بهم
چرا پس چشات هی منو میبینه
بیا برگرد این فرصت آخره
هنوزم دلت واسه من میزنه
من از عشق تو به خودم میرسم
تو رفتی او اما دلت با منه

غرورت ما رو به تباهی کِشوند
آخه لعنتی چرا میخوای بری
مگه ما میخوایم تا چقدر عمر کنیم
که اینقد ازم فاصله میگیری
مچاله شودم موقی رفتنت
بهت گفتم این راه و تنها نرو
پشیمون میشی عشق او عادت نگو
مگه کی مِث من می خوادت تو رو

چرا وقتی از دور منو میبینی
یه برقی تو چشمای تو میشینه
تو که گفتی حسی نداری بهم
چرا پس چشات هی منو میبینه
بیا برگرد این فرصت آخره
هنوزم دلت واسه من میزنه
من از عشق تو به خودم میرسم
تو رفتی او اما دلت با منه