احسان پورجعفری ناجی

با امدنت طی شد
دوران پریشانی
بیدار شد احساسم
از خواب زمستانی
من عاشقمو باید
رازم ب تو میگفتم
ای خالق احساسم
ای ناجی پنهانی
شدم عاشقت ماه من بمان
ای ز خنده ات دل گرفته جان
شده قلب تو سهمم از جهان
ای بهانه ی بودنم
تویی باعث حس ناب من
تویی اولین انتخاب من
جواب قشنگ سوال من
مگر از تو دل میکنم
عشقت ب دل افتاده از روز نخستینو
فهمید همه دنیا دانم ک تو میدانی
دور از تو اگر بودم دور از تو نبود این دل
حتی تو سکوتم را میفهمیو میخوانی
در بند تو ام اما اینبار تو هم حبسی
من در دل عشق تو تو در دل زندانی
تا میل تو در دنیاس سمت من دیوانه
من جان ز تو میگیرم نامم ب زبان اری
شدم عاشقت ماه من بمان
ای ز خنده ات دل گرفته جان
شده قلب تو سهمم از جهان
ای بهانه ی بودنم
تویی باعث حس ناب من
تویی اولین انتخاب من
جواب قشنگ سوال من
مگر از تو دل میکنم