امیرحسین نوشالی ریتالین

روز تولدمه ولی از بغض پرم
کادو تولدم باشه خدا خوشیه مردمم

حقیقیت همینه اصلا بمونه چه حالی
لعنت به اونا که بودن شعارایه خالی

کلی فرقه بینه حقیقتو باطل
اینروزا انگار هرجا دروغ بگی جاته

ما تو بهارم داریم حال و رو پاییز
از سطل زباله ها میخایم یه غذای ناچیز
ما حالمون خوبه خیلی عالی
وقتی نمونده روحی غم چیو داری
آره حالمون خوبه کیفمون کوکه
وقتی نداری پول اجاره خونه
منتظر نور تو این روزهای تاریک
یه کمی امید که بشه تو جامعه جاری
یه خوشیه ساده که چیز زیادی نیست
برسه روزی که از شادی باشه چشامون خیس

آدما از هم دیگه سیرن
ما کی شدیم این همه بی رحم
نمیدونن اصلا کجایه مسیرن
وعده روزای خوبه و میدن
کاری کردن آدما از هم سیرن
خالی میکنن و پشت مردم میرن
گم بود حقیقت بازم تلخی دیدن
بدی کنم نمیشه خوبی که نصیبم

یه صدایی گاهی میپیچه تو سرم
ویران شده ایرانه باورم
اونا که نقاب تظاهرو زدن
میگن دنباله روزای روشنن
لبریز میکنن از دردو غصه پرت
تنها خو دتیو خودت خودتیو خودت
اینجا رابطه میمونه با اختلاصش
اینجا رانت مهمونه با احترامش
به آرزوی ساختن دوباره ی باور
روحتو رها کن پیه هوای تازه تر
به آرزوی دیدن رویه خوشه سکه
خدایی که همیشه اسمش بوده ذکرت
بیا نور تو این روزهای تاریک
ببینیم امیدو تو زندگی جاری
خوشی باشه یه آسمون آبی
یه ایران بدون زخمای کاری


آدما از هم دیگه سیرن
ما کی شدیم این همه بی رحم
نمیدونن اصلا کجایه مسیرن
وعده روزای خوبه و میدن
کاری کردن آدما از هم سیرن
خالی میکنن و پشت مردم میرن
گم بود حقیقت بازم تلخی دیدن
بدی کنم نمیشه خوبی که نصیبم