امیرعلی پارسا مرد و حرفش

یه حالِ عجیب ، یه حسِ غریب
یه عاشقی که شَبیشو هیشکی ندید
حالی که با تو بود از سرِ من نَپرید
زمستونِ سرد ، تو باشی و من
سرت رو شونه هامو شومینه روشن
میدونی آرزوهام با تو‌ تَه ندارن
زندگیمو میذارم زیرِ پات
مَرده و حرفش
پاشم بیوفته میمیرم به جات
مَرده و حرفش
حالا مونده ببینی دیوونم
با تو عاشقم عاشق می‌مونم من
اسممو یه جوری میگی توی جمع
قلبم میریزه
همه چی حتی حسودیت که میشه
واسم عزیزه
باتو که هستم ، پُرم از انگیزه