امیر نیکاری کاش میدانستم

کاش می دیدم چیست
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست
آه وقتی که لبخند نگاهت را می تابانی
بال مژگان بلندت را می خوابانی
آه وقتی که چشمانت
آن جام لبالب از جاندارو را
سوی این تشنه جان سوخته میگردانی
موج موسیقی عشق
از دلم میگذرد
رووح گلرنگ شراب در تنم میگردد
دست ویرانگر شوق
پرپرم میکند ای غنچه رنگین پرپر
من در آن لحظه که چشم تو به من می نگرد
برگ خشکیده ایمان را
در پنجه باد
رقص شیطان خواهش را
در آتش سبز
نور پنهانی بخشش را
در چشمه مهر
اهتزاز ابدیت را می بینم
بیش از این سوی نگاهت نتوانم نگریست
اهتزاز ابدیت را یارای تماشایم نیست
کاش می گفتی چیست
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست . . .