امیر کریمی بغض

آخر رها کردی مرا، در گردباد سردِ من
من ماندم و تصویرِ تو، با خاطراتِ زردِ من

روزی که گفتی نارفیق! اسرارِ عشق و مستی ام
آتش زدی زیباترین! بر اعتماد و هستی ام

دوباره دوباره نفسهام توی سینه همراز بغضه
دوباره دوباره دلم رو ببین بی تو دم ساز بغضه


بی تو چگونه سر کنم، ای خنده ات خورشیدِ من
من طاقتم اندک شده، ای چشمِ تو تردیدِ من

از دل به یکباره شدی، ویرانه ام کردی چرا؟
با گفتنِ صد رازِ من، بنیانِ هر دردی چرا

"تنها" بیا چنگی بزن بر زخمه ی این سازِ من
دیگر نمیگیرد شراب، این عمقِ زخمِ رازِ من