بابک جهانبخش آدمکش

دار و ندارم مال تو
من قلبمو دادم بری
ساکت همیشه بسته بود
یه عمره آماده ام بری
فهمیده بودی عاشقم ، از من خیالت تخت بود
پای تو موندم تا تهش ، پایِ تو موندن سخت بود
من چشم بستم رو دلم ، اصلاً برام راحت نبود
حسی که من داشتم به تو ، یک لحظش هم عادت نبود
توو بودن و نبودنت ، حالم یه روزم خوش نبود
حتی گلوله عشقِ من ، اینجوری آدم کُش نبود
من چشم بستم رو دلم ، اصلاً برام راحت نبود
حسی که من داشتم به تو ، یک لحظش هم عادت نبود
توو بودن و نبودنت ، حالم یه روزم خوش نبود
حتی گلوله عشقِ من ، اینجوری آدم کُش نبود
راهو نشون دادم بری ، تا کم شه از این اضطراب
من بلدم کنار بیام ، خودم با این حالِ خراب
فکرِ خودت باش از الان ، از حال من چیزی نپرس
تنهایی خوبم میکنه ، نه غُصه میخورم نه قُرص
من چشم بستم رو دلم ، اصلاً برام راحت نبود
حسی که من داشتم به تو ، یک لحظش هم عادت نبود
توو بودن و نبودنت ، حالم یه روزم خوش نبود
حتی گلوله عشقِ من ، اینجوری آدم کُش نبود
من چشم بستم رو دلم ، اصلاً برام راحت نبود
حسی که من داشتم به تو ، یک لحظش هم عادت نبود
توو بودن و نبودنت ، حالم یه روزم خوش نبود
حتی گلوله عشقِ من ، اینجوری آدم کُش نبود