حسین سعیدی پور قرنطینه

تحمل میکنم روزا
ولی شبهام داغونه
یکی تو گوش من هر شب
داره شعراتو میخونه
خونه مثل یک آواره
داره می‌ریزه رو دنیام
من از این پنجره این در
فقط امشب تو رو میخوام

نه جونی مونده تو قلبم
نه دل چشمات و‌ می بینه
‌ بدون اون همه عشقت
چقدر سخته قرنطینه

هنوز چشمای خیس من
به اون عکس رو دیواره
دیگه رو زخم های من
کسی مرهم نمی‌زاره
بدون تو قرنطینه
برام مثل یه زندونه
نباشی تو این دنیا
کی حال ما رو می‌دونه
بدون خاطرات تو
دلم طاقت نمیاره
چه تنهایی غمگینی
دلم بعد چشات داره

نه جونی مونده تو قلبم
نه دل چشمات و می بینم
بدون اون همه عشقت
چقدر سخته قرنطینه