حمید علائی یلدا ترین شب

ابر زمستونی میاد از راه
دنیا داره رویاشو میسازه
دی کوله بار آرزوهاشو
رو شونه ی پاییز میاندازه


یلدا ترین شبو
با خنده های تو
تا صبح می برم
وقتی کنارمی
از هرچی عاشقه
من مبتلا ترم
یلدا ترین شبو
تقدیم میکنم
به روی ماه تو
چی خوبتر از این
که زندگیم شده
شکل نگاه تو


شب، پلکای خورشید و می بنده
درگیر این تصویر جذابم
انگار جایی اون ور تقدیر
تو خلسه ی بیداری ‌و خوابم
مثل ستاره تا دل ابرا
رد تو رو هر سال میگیرم
مبهوت حافظم،تو نیت کن
دارم دوباره فال میگیرم