داود رحیمی میترسم

از این احساس میترسم
که چشمامو فقط بستم
ببینم توی این خونه
تونیستی من هنوز هستم

با رفتارات هر لحظه
نگو از پیش من میری
نگو دستامو ول کردی
نگو از بودنم سیری

تا وقتی تو خودت میری
هوای خونه غمگینه
تحمل میکنم اما
چقدر این درد سنگینه

تو دوری میکنی و من
دارم وابسته تر میشم
یه حسی تو دلم میگه
میری اینروزا از پیشم

با این فکرای سر در گم
چقد حال بدی دارم
وجودم پر شده از ترس
از این دلشوره بیزارم