رادمان دلتنگی

نمیدونی چه حال و روزی دارم
همش بی تابمو هی بیقرارم
توکه نیستی نمیدونی دلم رو
پیش دلتنگی و غم جا میزارم
هوات پر کرده دنیامو دوباره
مث ابری که خونه رو گرفته
من از اینجا نمیرم با تو هستم
که خونه بوی عطر تو گرفته

چه بی اراده منو به سمت تو میکشه
قلب منو پس نده این اخرین خواهشه
ببارو پر کن منو از عطر خوب تنت
لحظه ی مرگ منه لحظه ی دل کندنت

تب دستای تو بهار عشقه
که تابستونه احساس تن تو
من از پاییز دلتنگی میترسم
زمستون جهانه رفتن تو
چرا از شب و جاده ها بترسم
که روشن شدم از فانوس چشمات
آره، آب از سر این دل گذشته
که غرق شد تو اقیانوس چشمات

چه بی اراده منو به سمت تو میکشه
قلب منو پس نده این اخرین خواهشه
ببارو پر کن منو از عطر خوب تنت
لحظه ی مرگ منه لحظه ی دل کندنت