رسول پریوش باران

ببار ای آسمان باران تو امشب
ببار ای آسمان باران تو امشب
دلت همچون دلم گریانه امشب
دلم از غصه چون مجنونه بی کس
میونه کوچه سرگردانه امشب
میونه کوچه سرگردانه امشب


چو مجنونی شدم بی یارو همدم
غریبم چاره ای نداره دردم
خداوندا خودت دردم دوا کن
غمو از من ، منو از غم رها کن
غمو از من ، منو از غم رها کن



نبار باران بزار تا من ببارم
نبار باران بزار تا من ببارم
بزار تا صبح به حال خود بگریم
عذابم میدهد این درد هجران
شدم اواره در کوهو بیابان


چو مجنونی شدم بی یارو همدم
غریبم چاره ای نداره دردم
خداوندا خودت دردم دوا کن
غمو از من ، منو از غم رها کن
غمو از من ، منو از غم رها کن