رضا بیجاری پیچ امین الدوله

جدول های خیابان دهان وا کرده اند
عابران کوچه هارا اغوا کرده اند
به همه گفتند اینجا رد دلبری ست
انتهای کوچه ی هشت دری خاکستری ست

در حیاط خانه اش پیچ امین الدوله دارد
ساکت است اما دلی از عاشقی پر شعله دارد

چشمان سیاهت آرامش نعناست
گیسوی بلندت معشوقه دریاست
یک شهر امیدش لبخند تو بوده
لبخند بزن که خنده ات جانم ربوده

در حیاط خانه اش پیچ امین الدوله دارد
ساکت است اما دلی از عاشقی پر شعله دارد