رضا رادمان اول هجده سالگی

منم از زندگی، بد خوردم
میموندی من، میبردم
شاید باید، میمردم
بعد از تو
منم روز شبام، دلگیره
همش بارون، میگیره
جونم میره، بعد از تو
"بی تو حال دلم داغونه
عشق درد بی درمونه
اینا به حرف آسونه
می موندی کاش
بی تو دورو برم خالی شد
هوا چه بد حالی شد
منو بکش، اما باش"
نذاشتن همه چی جوری که باید بشه باشه
نذاشتن زندگی یه روز برای ما دوتا شه
دلم من رو زمینه
نذاشتن سر پا شه