رضا صادقی آستیگمات

آهای روزای سوت و کور کوچه ی تنگ بی عبور دستای خالی دل پر فردای خوب خیلی دور
دلی نمیمونه واسم وقتی که سمیه هوا وقتی قفس زندگیمه فرار کنم من تا کجا
سر روی بالش میذارم گریه میاد یاد چشام بگو به چه جرمی توی این روزام
دلی نمیمونه واسم دلخوشیو یاد بگیرم وقتی که پر نیست تو تنم دنبال پرواز نمیرم
وقنی نفس قیمت جونه بذار تنها بمیرم تو یه جوونی میبینی ولی من پیرم
فکر نمیکردم زندگی مثل یه کابوس شه برام فکر نمیکردم که دلم تنگ شه واسه خندیدنام
دلی نمیمونه واسم وقتی که سمیه هوا وقتی قفس زندگیمه فرار کنم من تا کجا
سر روی بالش میذارم گریه میاد یاد چشام بگو به چه جرمی توی این روزام
دلی نمیمونه واسم دلخوشیو یاد بگیرم وقتی که پر نیست تو تنم دنبال پرواز نمیرم
وقنی نفس قیمت جونه بذار تنها بمیرم تو یه جوونی میبینی ولی من پیرم