رضا یزدانی خانه ی اجدادی

حالا که سهمم از کل جهان تویی
پس مینویسمت چون داستان تویی
هر رنگ پرچمت رنگ یه دردته
آغوشمو بپوش وقتی که سردته
رویای هر شبت کابوس دشمنه بغض خلیج فارس ای کاش بشکنه
لب واکن و برام از مثنوی بگو از درد حافظ و از مولوی بگو
تو تمام سهمم از دنیایی خاک تو خونه ی اجدادیمه
سندت خورده بنامم دیگه این همون جواز آزادیمه
پر زخمه ترکش و خمپارست هر وجب از خاک خوزستانت
توی ذهن جنگلا سبزه هنوز خاطرات میرزا کوچیک خانت
آبی شو تا خزر افسون تو بشه تا هر جزیره ای مجنون تو بشه
صدها شاهنامه هم تو وصف تو کمه این سرزمین پر از امثال رستمه
هر جا نبردیه حرف از سیاوشه به دشمنت بگو این خاک آرشه
حالا خودت بگو این عشقه یا جنون نم داده آسمون روی چهل ستون
تو تمام سهمم از دنیایی خاک تو ارث اجدادیمه
سندت خورده بنامم دیگه این همون جواز آزادیمه
پر زخمه ترکش و خمپارست هر وجب از خاک خوزستانت
توی ذهن جنگلا سبزه هنوز خاطرات میرزا کوچیک خانت