رضا یعقوبی پدر

پدر دستات می بوسم
همین دستا که پر کارن
همین دستان پر پینه
که نقشی که از صفا دارن

یه حسی من به تو دارم
که پیشواز ترانه م شد
میون مهر پاک تو
غزل شعر زمانه م شد

چقدر خوبه کنار تو
هزاران نکته آموختن
نشستن پای حرفاتً
به افکارت نظر دوختن

هنوزم مشق عشقم رو
همون حست نشون میده
که از اول نوشتم من
که بابا آب و نون میده