رها راحت بخواب

قطع کن گوشی و راحت بخواب
میخوای بری که منو دیگه ندی عذاب
چرا نشد دل ببندم به آدمی که صاف و سادست یه آدم بی نقاب
یه روز خوبی یه هفته داغون
عمر خندت مثل عمر دونه های برفه
قطع میکنی گوشی و میفهمم چرا
چون شنیدن حرفام ‌است نمی صرفه
منم و هزار تا سوال بی جواب
منم و این حال بد تو راحت بخواب
تویی اون که حرفام و به دل میگیره
جای اینکه حرف بزنه طفره میره
نمیخوای شب های آروم تو
با فکر به حرفای من پر کنی
میتونی بفهمی منو اگه
خودتو جای من تصور کنی