سروش بصراوی روشنا

تویی دنیای من رویای شیرینم
شبو روزم غمو سوزم دلو دینم
شبی از عمق تنهایی صدایم کن
دمی با خلوت خود آشنایم کن
من از تو دورمو تو با دلم نزدیک
تویی مهتاب من در این شب تاریک
چگونه میشود بی بالو پر باشم
تو با من باشیو من بی خبر باشم
اسیر هرچه دیوارم بدون تو
چه دنیای بدی دارم بدون تو
خدایا خسته ام از این همه تکرار
دلم را سبز کن در بارش دیدار .
تویی احساس من خواب و خیال من
صدای شعر من عشق زلال من
دلم را غرق عشقی آسمانی کن
بیا یک بار دیگر مهربانی کن
نمیخواهم بپوسم مثل یک مرداب
خدای مهربان من مرادریاب
چگونه میشود بی بالو پر باشم
تو با من باشیو من بی خبر باشم
جهانم را به لطف خویش زیبا کن
به روی من دری از آسمان واکن
نخواهد رفت یکدم اسمت از یادم
که عشقت میرسد آخر به فریاد