سمیر پاییز برگشته

خیابون به پاییز برگشته و
نم نرم بارون روی شیشه هاست
نه دیگه میدونه حالا من کجام
نه دیگه میدونم حالا اون کجاست
خیابون تو آتیش میسوزه و
هوا سرخ زمین زرد و نارنجی
کسی نیست بگیره سراغی ازم
که از پشت این در بپرسم کیه
یه شال گردن کهنه رو دوشمه
یه پالتو که چند ساله میپوشمه
کلاهی که چند ساله رفته سرم
خودش نیست صداش باز توی گوشمه
گرفته دل آسمونا براش
دل من که اصلاً مهم نیست براش
صداش میکنم تا همش بشنوم
جواب صداهام شده هیس یواش
درختای رنجور سر به هوا
یه زندونین پشت این میله ها
یه عاشق گرفتار حبس ابد
ولی با حکمی چه جرمی چرا
خیابون به پاییز برگشته و
قدم میزنم نصف شب با خودم
بهم گفت دیوونهای
اره من، یه دیوونه بودم که عاشق شدم
خیابون به پاییز برگشته و
نم نرم بارون روی شیشه هاست
نه دیگه میدونه حالا من کجام
نه دیگه میدونم حالا اون کجاست
خیابون تو آتیش میسوزه و
هوا سرخ زمین زرد و نارنجی
کسی نیست بگیره سراغی ازم
که از پشت این در بپرسم کیه