سینا جوانشیر آناجان

به بهار زیبا حیات و جاودانگی می آید
هر چه قدر لبخند بر لبانت باشد مادر
در چهره انسانها شادی نمایان می شود
هر لحظه ای که صدای حیات تو به گوش می رسد

با لبخندت باغچه پُر بار می شود
خورشید طلوع می کند و تاریکی غروب
گریه نکن، که اگر گریه کنی
دستانم اشک چشمان زیبایت را پاک می کند

مادر جان، همیشه در قلبم بمان
سایه محبت را بر سرم گستران
اگر ترکم کنی، دل من با حسرت
اشک هایش را مانند باران می ریزد

مادر ای دوست داشتنی ترینِ حیات
من از روز ازل فدای تو هستم
اجازه دهی تا هر روز دورت بگردم
تو اگر بروی انسانیت نیز می رود

چشمه عشق خشک می شود اگر نگاهش نکنی
حتی یک شب هم نور عمر نمی تابد
بدون تو قلب من را تیر حسرت
زخمی کرده و تکه تکه می کند