عارف صفایی بیمار توام

در خیالم و بی خیالمی
من که هر سازی زدی رقصیدم
آه ای دلبرم آمد به سرم
از هرچه همیشه میترسیدم
دوریت جان را به لب آورده دیووانه ترینم من
دل کندی راحت چگونه عشق من تو را نبینم من
بی وفا رفتی تو بی من
بیمار توام طبیب من باش رفیق من باش نفس بده به جان من روحی به تنم
بیمار توام طبیب من باش رفیق من باش تو درد و درمان منی جانی به دلم
بیمار توام
بیمار توام طبیب من باش رفیق من باش نفس بده به جان من روحی به تنم
بیمار توام طبیب من باش رفیق من باش تو درد و درمان منی جانی به دلم
بیمار توام
پس از تو نمانده نه جان و نه دل برایم
قفس شد جهانم شب و روز غم است هوایم
تو چون این دل من که عاشق نداری
پس از من به هر شانه ای سر گذاری
بیمار توام طبیب من باش رفیق من باش نفس بده به جان من روحی به تنم
بیمار توام طبیب من باش رفیق من باش تو درد و درمان منی جانی به دلم
بیمار توام
بیمار توام طبیب من باش رفیق من باش نفس بده به جان من روحی به تنم
بیمار توام طبیب من باش رفیق من باش تو درد و درمان منی جانی به دلم
بیمار توام